Cumint qu’on d’vint plok’tî ! XX
Dj’aveû gangnî l’ Colédje avou qwate du mès plankèts.
Lu djoû dèl rintrêye, å matin, nos-arivîs avou nosse mêsse du scale, duvant l’ grande pwète du nosse novèle prîh’nîre.
One vétêne du marlatchas d’ lès-ôtès scales comunåles, qu’avît gangnî l’ Colédje comme nos-ôtes, razwårdît dédjà so lès grés, onc podrî l’ôte, come lès kènes du mon Van’drésse.
Å côp d’ hilète, qwand l’ pwète su tapa å lådje, çu fout one boulêye sins parêye du lès scolîs qui rintrît. Nos lès vèyîs cori è grand prèyå ; nos l’s-ètindîs griper lès môtêyes, trafter so lès gal’rêyes èt r ’claper lès-ouh tot fant l’assoti.
Tot d’on côp, on vî môssieû, à tièsse nawe, on pô lådje so lès djambes, moussî d’one grande neûre chassine acoûrt å mitan dè prèyå, tot brèyant si tél’mint so lès forsôlés, qu’on-z-ôreût dit qu’i djowéve èn-one…
