Wayemadje (Métamorphose)

Come si nos djins n’ârén´ nén ieû l’ tièsse èt lès moyéns di splossî leû vikadje èt lès tûzerîyes daus-ôtes.
Come s’il ârén´ iêu stî dès d’méy-doûs k’on âvéve atèlé avou lès boûs po spaude l’ansène, tchèrwer, stirper èt s’ forbouter dèl pikète au solia djus. Ovrer d’zos mêsse èt sins moufter.
Come s’i n’ârén´ nén ieû lès minmès dayes ki l’s-ôtes èt polu somadjî èt s’ ragranci è walon.

Nos vîs parints ont todis ieû l’avizance di p’lu discafioter lès bwagnes contes dès cias kè lès-acontén´ èt lès-ènonder.
Il ont todis ieû èto au fén fond d’ leû tièsse l’umaudje do cwardia kè lès mwinrnéve au coron d’ leû vikêrîye.
Nos djins avén´ li dâr di trèlîre lès plonkes kè leû p’lén´ tchêr sul dos.
Il alén´ à fêt, on djoû au côp, sins trop rauyî.
Il avén´ come tortos lès mots po dîre leûs sintimints.
Dès mots, des ratoûrnûres k’i nos-ont lèyî po èritance.