Les fiesses del Walonreye , c’ est, tos ls ans, ene boune ocåzion po rtuzer a l’ avni do walon. Vicrè-t i co dins 10, 20… 50 ans. S’ i vike co, dizo ké scrîte cogne ? Ké prononçaedje ? Kénès rîles di croejhete [grammaire] ?
Lanawaire, dji revoya èn emile a on scrijheu d’ nosse gazete, ki c’ esteut des sacwès e francès po lyi dner des idêyes.
– Merci, vos, Lucyin. Dj’ elzès va mete e walon po l’ Rantoele. C’ est vosse båshele k’ a-st evoyî çoula ?
– Nonna, c’ est m’ sour.
– Ele ni scrît nin l’ walon ?
– Neni, mins mi, dji lyi scrî todi e rfondou, et elle a l’ air di comprinde, mågré k’ c’ est assez diferin di l’ accint d’ nos parints, a Transene. Djel fwai eto avou mi ôte sour et mes efants. Zels, dj’ elzî a ene miete aprins li scrijhaedje e rfondou. Mins les grands, dji n’ a nén stî lontins assez avou zels po k’ i sepexhe cåzer coranmint. Cwand il ont rivnou el Walonreye, i n’ ont pont trové d’…
